Piasek spełnia bardzo istotną rolę w uprawie żurawiny wielkoowocowej. Napiaszczanie żurawiniska jest bardzo ważnym zabiegiem mającym bezpośredni wpływ na pobudzenie wzrostu ukorzeniających się pędów, ograniczenie rozwoju chwastów i szkodników oraz wzrost produktywności.
Przy zakładaniu plantacji na organicznych (torfowych) glebach poleca się napiaszczyć pole 4-6 cm warstwą piasku. W drugim roku uprawy, gdy długopędy przykryją powierzchnię uprawy powinno się podsypać kolejną mniejszą, 1-2 cm warstwę piasku, aby umożliwić ukorzenianie się nowych pędów oraz rozwój pędów owoconośnych. W kolejnych latach powinno się dalej napiaszczać tak aby co 2-4 rok dosypywać kolejną 2-5 cm warstwę piasku.
Warstwa piasku stanowi świetne środowisko dla rozwoju korzeni żurawiny. Kolejne warstwy piasku przysypują osypane liście oraz obumarłe pędy, ułatwiając mineralizację zawartych w nich substancji odżywczych które są następnie łatwo dostępne dla korzeni żurawiny.
Piasek podnosi przesiąkliwość górnych warstw gleby przez co łatwiej utrzymać na nich właściwe stosunki wodne. Warstwy piasku sypane na torfową glebę wzmacniają także jej powierzchnię co ułatwia stosowanie ewentualne późniejsze użycie mechanizacji.
Napiaszczona warstwa łatwo oddaje wodę przez co nagrzewa się wiosną i przyspiesza rozkład materii organicznej.
Piasek pochłania oraz oddaje więcej energii cieplnej niż torf na którym się znajduje. Sprawia to, że napiaszczone plantacje żurawiny są nieco bardziej odporne na przymrozki.
Piasek używany do napiaszczania upraw żurawiny powinien być stosunkowo gruby – żwirowaty oraz powinien posiadać jak najmniejszą ilość substancji pylistych, drobnych. Najlepiej żeby cząsteczki o średnicy 0,5 – 2 mm stanowiły przynajmniej 70 % używanego piasku. Należy także unikać grubszego żwiru, który mógłby utrudniać mechaniczny zbiór na sucho.
Piasek o takiej granulacji zapewni dobry drenaż wierzchniej warstwy gleby oraz zapewni właściwą aerację korzeni.
Duża ilość drobno frakcyjnych cząsteczek może utworzyć na glebie ciężko przepuszczalną dla wody warstwę lub prowadzić do wzrostu pH. Najlepiej na wszelki wypadek sprawdzić pH piasku, które powinno się mieścić mniej więcej w przedziale 4-5 pH.
Napiaszczając należy uważać aby na głębokich torfowiskach nie wysypywać zbyt grubych warstw piasku, bo może to prowadzić do osiadania torfu w tym miejscu.
Napiaszczanie odpowiednim piaskiem można przeprowadzać:
na sucho – piasek rozwożony po żurawinisku za pomocą np. przyczep
na mokro – jeśli plantacja jest sezonowo zalewana można dokonać napiaszczenia z barek.
na lodzie – piasek rozsypuje się na lodzie, a po roztopieniu osiada on na glebie.
Metoda na sucho może prowadzić do niewielkiego uszkodzenia roślin ale zalet napiaszczania jest tyle że warto ponieść taki koszt.
Wpisy o podobnej treści:
ukorzenione w zeszłym roku pędy żurawiny. Są to roślinki o wysokości około 10 cm, które rosły oraz spędziły zimę w zbiorczych pojemnikach. Rozsada jest najbardziej ekonomicznym wyborem dla ludzi planujących obsadzenie większego areału.
