Rozsada żurawiny
Przedstawiamy nowy produkt w naszej ofercie:
Rozsadę żurawiny, czyli 
ukorzenione w zeszłym roku pędy żurawiny. Są to roślinki o wysokości około 10 cm, które rosły oraz spędziły zimę w zbiorczych pojemnikach. Rozsada jest najbardziej ekonomicznym wyborem dla ludzi planujących obsadzenie większego areału.
Rośliny te są na tyle rozwinięte, że po przesadzeniu do podłoża potrafią energicznie rosnąć.
W jednej kuwecie jest ponad 270 sztuk rozsady, a rozdzielenie pojedynczych roślin nie sprawia większych problemów, ani nie odbywa się ze szkodą dla samych roślin.
Istnieje możliwość wysyłki całych kuwet bądź roślin rozsady w pakietach po min. 10 sztuk.
Zapraszamy do naszego sklepu internetowego bądź kontaktu mailowego lub telefonicznego.
2012 – najlepsze z dotychczasowych plonów żurawiny
Rok 2012 był jak dotąd w naszych doświadczeniach najbardziej udanym podwzględem ilości owoców żurawiny. Już na wiosnę zauważyliśmy rekordową ilość kwiatów, ale wiemy że nie zawsze przekłada się to na dużą ilość owoców. Część kwiatów na skutek niesprzyjającej pogody lub braku zapylających je owadów zwykle nie ulega zapyleniu i nie wykształca owoców. W tym roku było jednak inaczej i olbrzymia ilość kwiatów przełożyła się na rekordowe plony.
Na kilku naszych eksperymentalnych żurawiniskach osiągnęliśmy plon w ilości około 3kg owoców żurawiny z metra kwadratowego uprawy, co w naszej ocenie jest świetnym wynikiem. Rekordzistą w tym roku okazała się odmiana Pilgrim, która na jednym ze stanowisk zaplonowała w ilości niemalże 4 kg/m2. Jest to bardzo duża ilość jak na żurawinę wielkoowocową i należy zaznaczyć, że wynika ona po części z wieku żurawiniska (5-6 letnie), odpowiedniej pielęgnacji roślin oraz korzystnej pogody. Myślę, że jest to świetny dowód na to, że żurawina wielkoowocowa może być cennym gatunkiem w naszych ogrodach i że prawidłowo utrzymywana jest w stanie dać nam pokaźną ilość owoców.
Piasek w uprawie żurawiny
Piasek spełnia bardzo istotną rolę w uprawie żurawiny wielkoowocowej. Napiaszczanie żurawiniska jest bardzo ważnym zabiegiem mającym bezpośredni wpływ na pobudzenie wzrostu ukorzeniających się pędów, ograniczenie rozwoju chwastów i szkodników oraz wzrost produktywności.
Przy zakładaniu plantacji na organicznych (torfowych) glebach poleca się napiaszczyć pole 4-6 cm warstwą piasku. W drugim roku uprawy, gdy długopędy przykryją powierzchnię uprawy powinno się podsypać kolejną mniejszą, 1-2 cm warstwę piasku, aby umożliwić ukorzenianie się nowych pędów oraz rozwój pędów owoconośnych. W kolejnych latach powinno się dalej napiaszczać tak aby co 2-4 rok dosypywać kolejną 2-5 cm warstwę piasku.
Warstwa piasku stanowi świetne środowisko dla rozwoju korzeni żurawiny. Kolejne warstwy piasku przysypują osypane liście oraz obumarłe pędy, ułatwiając mineralizację zawartych w nich substancji odżywczych które są następnie łatwo dostępne dla korzeni żurawiny.
Piasek podnosi przesiąkliwość górnych warstw gleby przez co łatwiej utrzymać na nich właściwe stosunki wodne. Warstwy piasku sypane na torfową glebę wzmacniają także jej powierzchnię co ułatwia stosowanie ewentualne późniejsze użycie mechanizacji.
Napiaszczona warstwa łatwo oddaje wodę przez co nagrzewa się wiosną i przyspiesza rozkład materii organicznej.
Piasek pochłania oraz oddaje więcej energii cieplnej niż torf na którym się znajduje. Sprawia to, że napiaszczone plantacje żurawiny są nieco bardziej odporne na przymrozki.
Piasek używany do napiaszczania upraw żurawiny powinien być stosunkowo gruby – żwirowaty oraz powinien posiadać jak najmniejszą ilość substancji pylistych, drobnych. Najlepiej żeby cząsteczki o średnicy 0,5 – 2 mm stanowiły przynajmniej 70 % używanego piasku. Należy także unikać grubszego żwiru, który mógłby utrudniać mechaniczny zbiór na sucho.
Piasek o takiej granulacji zapewni dobry drenaż wierzchniej warstwy gleby oraz zapewni właściwą aerację korzeni.
Duża ilość drobno frakcyjnych cząsteczek może utworzyć na glebie ciężko przepuszczalną dla wody warstwę lub prowadzić do wzrostu pH. Najlepiej na wszelki wypadek sprawdzić pH piasku, które powinno się mieścić mniej więcej w przedziale 4-5 pH.
Napiaszczając należy uważać aby na głębokich torfowiskach nie wysypywać zbyt grubych warstw piasku, bo może to prowadzić do osiadania torfu w tym miejscu.
Napiaszczanie odpowiednim piaskiem można przeprowadzać:
na sucho – piasek rozwożony po żurawinisku za pomocą np. przyczep
na mokro – jeśli plantacja jest sezonowo zalewana można dokonać napiaszczenia z barek.
na lodzie – piasek rozsypuje się na lodzie, a po roztopieniu osiada on na glebie.
Metoda na sucho może prowadzić do niewielkiego uszkodzenia roślin ale zalet napiaszczania jest tyle że warto ponieść taki koszt.
Wpisy o podobnej treści:
Uprawa żurawiny
Plantacje żurawiny
Kwiat żurawiny
Żurawinę niegdyś w Polsce określano nazwami: żurawie, żurosie oraz żórowie. Wszystkie te określenia nawiązują do nazwy ptaka żurawia, którego głowa i dziób przypominają kwiat żurawiny. Podobne zjawisko występuje także w języku dolnoniemieckim (Kraanbere) oraz w angielskim (cranberry).
Kwiat żurawiny wielkoowocowej ma długość około 6 – 9 mm. Składa się on z 5 do 8 podłużnych brązowo-bordowych pręcików ciasno otaczających szyjkę słupka. Gdy żurawina rozkwita cztery płatki korony odginają się do tyłu odsłaniając dostęp do wnętrza kwiatu.
Żurawina tak jak większość roślin wykształciła mechanizm prowadzący do uniknięcia samozapylenia, które jest niekorzystne z punktu widzenia genetyki. Zjawisko to nazywa się przedprątnością i polega na wcześniejszym dojrzewaniu pręcików niż słupka. Sprawia to, że możliwe jest jedynie zapylenie krzyżowe czyli pyłkiem z innej rośliny tego samego gatunku.
Żurawina jest rośliną wiatropylną, jej pyłek 
jest stosunkowo wielkoziarnisty i ciężki. Kwiaty żurawiny są zapylane przez owady, głównie przez pszczoły oraz trzmiele. Owady są zwabiane nektarem wydzielanym przez specjalne organy – miodniki. Gruczoły te ulokowane są na dnie kwiatowym w taki sposób, że pszczoła sięgająca po nektar obsypywana jest pyłkiem, który przenosi na następne kwiaty.
zdjęcie żurawia na licencji Creative Commons 2.0 autor: Peter Mulligan
Sorbet żurawinowy
Smaczny i orzeźwiający deser lodowy.
Składniki:
- 300 g owoców żurawiny
- 200 g cukru (szklanka cukru)
- 0,5 l wody
- opcjonalnie: część lub całą wodę można zastąpić sokiem pomarańczowym
- opcjonalnie: kosztem wody lub soku można dodać pół szklanki wytrawnego czerwonego wina
Żurawinę opłukać i wymieszać z pozostałymi składnikami w rondlu. Podgrzewać na małym ogniu około 10 minut, aż żurawina popęka. Następnie rondel zdejmujemy z ognia, jego zawartość miksujemy i przecieramy przez sito.
Powstałe masę podobną nieco do puree wkładamy do zamrażarki. W trakcie zamrażania aby nieco rozbić większe kryształy wody, można kilkukrotnie co około 40 minut przemieszać sorbet widelcem. Po około 3 – 4 godzinach mrożenia sorbet jest gotowy.
Sorbet przed podaniem wyciągnąć na 20 minut z zamrażarki aby dał się nakładać. Można też zmielić go w malakserze.
Najlepiej podawać z bitą śmietaną lub owocami.
Koktajl z żurawiną
Smaczny i pożywny koktajl z żurawiną. Świetny sposób na rozpoczęcie dnia.
Składniki:
- 2 – 3 garści żurawiny (2/3 szklanki)
- 0,5 l mleka lub jogurtu (albo mieszanki jogurtu i mleka pół na pół)
- 2 łyżeczki miodu
- opcjonalnie – nieco lodu
Wszystkie składniki miksujemy (np za pomocą blendera) dokładnie, aż do uzyskania jednolitej masy i rozlewamy do szklanek. Najlepiej smakuje schłodzony.
Kompot z żurawiny
Składniki:
- 250 g owoców żurawiny
- 1,5 l wody
- cukier
- opcjonalnie: cukier waniliowy, goździki, cynamon, cytryna lub pomarańcza – do smaku
Owoce żurawiny przepłukać, wsypać do garnka razem ze szklanką wody i ewentualnymi przyprawami. Gotować do momentu aż żurawina popęka i puści sok. Garnek zestawić z ognia i przelać lub przetrzeć przez sito. Następnie dolewamy resztę przegotowanej wody oraz dodajemy cukier do smaku.
Sos żurawinowy
Żurawina od wieków znajdowała zastosowanie w kuchni jako składnik sosów towarzyszących daniom mięsnym. Poza walorami smakowymi, liczono tutaj także na jej wybitnie konserwujące właściwości. Poniżej zamieszczam prosty przepis na sos żurawinowy określany czasem mianem „żurawiny do mięs„.
Składniki:
- 0,5 kg owoców żurawiny
- 10 łyżek czerwonego wina
- szklanka wody
- ~2 łyżki cukru – do smaku
- w zależności od preferencji można zastosować przyprawy jak: gałka muszkatołowa, pieprz, goździki, cynamon, imbir oraz sok i skórka cytryn lub pomarańczy.
Żurawinę zalewamy wodą (najlepiej do połowy wysokości w garnku) i mieszając gotujemy. Gdy owoce popękają dodajemy cukier, wino oraz wybrane przyprawy i gotujemy do preferowanej gęstości. Nie gotować zbyt długo ponieważ mogą z tego powstać gęste konfitury!
Konfitury z żurawiny
Konfitury z żurawiny są świetne na kanapkach jako element śniadania lub dodatek, np. do naleśników. To chyba jeden z najsmaczniejszych przetworów z żurawiny.
Składniki:
- 1 kg owoców żurawiny
- 400 g cukru
- szklanka wody
- opcjonalnie 1 cytryna
Żurawinę należy opłukać pod bieżącą wodą i wrzucić do dużego garnka lub rondla z możliwie grubym dnem. Jeśli zdecydujemy się na przyjemny dodatek cytryny, należy wycisnąć sok z 1 średniej cytryny, obetrzeć jej skórkę i dodać do garnka z żurawiną. Następnie dolewamy szklankę wody i cukier, mieszamy i podgrzewamy aż do zagotowania.
Konfiturę gotujemy na małym ogniu ciągle mieszając. Po około 15 – 30 minutach w miarę gotowania, konfitura szybko się zagęszcza i żeluje. Gdy konfitura osiągnie pożądaną konsystencję można ją rozlać do przygotowanych wcześniej słoiczków. Po wystudzeniu przechowywać w chłodnym miejscu.
Smacznego !